🌐 پایگاه خبری بوعلی 🌐

دادستان عمومی و انقلاب شهرستان مسجدسلیمان گفت: رئیس شورای شهر مسجدسلیمان با دستور قضایی بازداشت شد.

به گزارش خبر روز ؛ علی زلقی، اظهار داشت: در ادامه تحقیقات مقدماتی در خصوص پرونده فساد مالی در شورای شهر مسجدسلیمان، مدارکی از تخلفات انجام شده توسط رئیس این شورا به دست آمد که منجر به بازداشت وی شد.

وی ادامه داد: متهم با رعایت تشریفات قضایی به دادسرا احضار و پس از تفهیم اتهام مبنی بر اخذ رشوه، دریافت پول از طریق نامشروع و اعمال نفوذ بر خلاف حق، با قرار متناسب راهی زندان شد.

دادستان عمومی و انقلاب شهرستان مسجدسلیمان گفت: با توجه به اینکه تخلفات انجام شده در حوزه پروژه‌های واگذار شده به برخی از پیمانکاران بوده است، اقدامات تکمیلی برای شناسایی و دستگیری عوامل مرتبط با موضوع در دست اقدام است.

زلقی بیان کرد: خط قرمز دستگاه قضایی ایجاد امنیت اجتماعی، اقتصادی و روانی مردم است و با افرادی که با ارتکاب اعمال خلاف قانون، این امنیت را خدشه‌دار کنند، بدون هیچ‌گونه مماشات و در چارچوب قوانین کیفری، به صورت قاطعانه برخورد قضایی خواهد شد.

هشتم تیرماه امسال نیز شهردار سابق شهرستان مسجدسلیمان به اتهام ارتشاء بازداشت شده بود و در یک ماه اخیر هشت عضو شورای شهر در خوزستان به دلیل تخلفات اقتصادی بازداشت شده‌اند.

خوزستان از پربارترین مناطق جهان به لحاظ وفور آثار باستانی است و این امر به چند دلیل است: پهناوری اقلیم، برخورداری از آب فراوان و زمین‌های حاصلخیز و در نتیجه، قدمت و تنوع تمدنی و وجود چندین سلسله حکومتی کهن که پایتخت‌شان در یکی از شهرهای این دیار بوده است.

خوزستان از پربارترین مناطق جهان به لحاظ وفور آثار باستانی است و این امر به چند دلیل است: پهناوری اقلیم، برخورداری از آب فراوان و زمین‌های حاصلخیز و در نتیجه، قدمت و تنوع تمدنی و وجود چندین سلسله حکومتی کهن که پایتخت‌شان در یکی از شهرهای این دیار بوده است.

برد نشانده روستایی است در دهستان جهانگیری، از توابع مسجدسلیمان در استان خوزستان که ۱۶ کیلومتر با این شهر فاصله دارد و در سال ۱۳۸۵، جمعیتش ۲۹ نفر (پنج خانوار) بود. با این‌همه آوازه‌ای در میان ایران‌شناسان دارد که به معبد دیرینه‌سالش برمی‌گردد؛ پرستشگاهی بازمانده از دوره هخامنشیان که در سال ۱۳۲۷ به ‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده ‌است.

برد نشانده قدیمی‌ترین عبادتگاه روباز ایرانی و مربوط به سه هزارة پیش است که برای مدتها تشریفات مذهبی، در هوای آزاد آن انجام می‌شد. نقوش برجستة روی سنگهای آن مربوط به عهد اشکانیان و دارای سه رشته پلکانی و فرورفتگی غرفه‌مانند است. این مجموعه گسترده و طویل حدود ۷۰۰ متر طول و ۲۵۰۰ متر عرض دارد و شامل سه بخش می‌شود: کاخ محل اقامت رئیس، نیایشگاه (در شرق کاخ) و یک قصبه در شمال.

ساختمان آن متعلق به دوره هخامنشی است و نقوش برجسته روی آن به عهد اشکانی برمی گردد. اشیایی چند نیز هنگام حفاری به دست آمده که نشان می‌دهد پایه اصلی بنا در روزگار هخامنشی بنیاد نهاده شده ‌است. از این رو این مجموعه به عنوان باستانی‌ترین معبد روباز ایران شناخته شده است.

مکشوفات

از اشیای به دست آمده در بردنشانده می‌توان به این موارد اشاره کرد: ظروف سفالی، سکه‌های قدیمی، مجسمه‌های باستانی و آثار کهنی که در موزه‌های داخل و خارج کشور نگهداری می‌شود. تندیس هراکلیوس (هرکول، هرقل، ایزد جنگاور یونانیان) به ارتفاع بیش از دو متر، در حالی که شیر نئومه را خفه می‌کند، در این معبد از دل خاک بیرون آورده شد و اکنون در موزه شوش قابل بازدید می‌باشد. این موضوع نشان می‌دهد که این معبد در روزگار سلوکیان (جانشینان اسکندر مقدونی) همچنان محترم شمرده می‌شد و یونانیان نیز نذوراتی می‌آورده‌اند و در آنجا عبادت می‌کردند.

رومن گیرشمن ـ باستان‌شناس نامدار فرانسوی ـ بردنشانده را از «اسلاف» تخت جمشید به شمار می‌آورد و بر آن بود که بردنشانده معبدی برای مهر و ناهید در دورة پارتیان (اشکانی) بوده است. گفتنی است که هیأت باستان‌شناسی فرانسه در سال ۱۳۴۲ در «بردنشانده»، آتشکده ای را شناسایی کردند.

معبد در ۲۵ کیلومتری محلی که پلکانی به سطح بالای کوه هدایت می‌کند، واقع شده و عبارت از یک پایه مربع پنج متری است که با سنگهای بزرگ بنا شده. یک ستون سنگی ایستاده در منطقه‌ای در جنوب غربی مسجدسلیمان بر نقطه مرتفعی از دشت قرار دارد و در کنار آن بناهایی از عهد هخامنشی دیده می‌شود.

این محل بر دشت مرتفعی که آن را احاطه کرده، تسلط دارد و دشت نیز با رشته کوههای مرتفع سنگی دیوارمانندی محاصره شده و چشم‌انداز منحصر به فردی ساخته‌ است. در زمان هخامنشیان معابد در فضای باز ساخته می‌شد و گفته می‌شود نخستین معبد مسقف در زمان اردشیر دوم ساخته شد؛ اما معبد بردنشانده از معابد فضای باز آن روزگار است. «بردنشانده» به معنی «سنگ ایستاده» است؛ زیرا بَرد در گویش بختیاری (از شاخه‌های لری و زیرمجموعه گویش‌های غربی زبان‌های ایرانی) به معنی سنگ است.

آیین کهن مذهبی و عزاداری مردمان شهرستان ایذه و قوم بختیاری در ایام ماه محرم توصیف زیبایی از کربلای حسینی است.

«کتل کردن» نوعی سنت دیرینه در میان مردمان بختیاری است که برای درگذشت بزرگان خود، آن را در مراسم‌ها داشته‌اند.

با رخ‌دادن حادثه عاشورا و رشادت‌های امام‌حسین(ع) و یارانش و بزرگی کار این امام آزادی‌خواه، مردمان بختیاری رسم دیرینه خود را وارد آیین عاشورایی کرده و در ایام محرم و شهادت اباعبدالله الحسین(ع) در این واقعه، تفنگ‌ها را وارونه بر روی اسب سیاه‌پوش قرار می‌دهند و روضه‌خوانی می‌کنند.

*حمل گهواره‌های محلی «تهده»

از دیگر برنامه‌هایی که بیشتر در بین زنان شهرستان ایذه و در منطقه بختیاری صورت می‌گیرد، حمل گهواره‌های محلی «تهده» است که به نیت حضرت علی‌اصغر(ع) صورت می‌گیرد.

برای آشنایی هر چه بیشتر با این سنن و آیین با رئیس اداره تبلیغات اسلامی ایذه در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس در این شهرستان، ضمن بیان اینکه برنامه‌های ویژه ماه محرم با نظم خاصی در حال برگزاری است، اظهار کرد: ویژه برنامه‌ای در راستای دهه محرم و عزاداری سرور و سالار شهیدان امام حسین(ع)، جمعه 9 آبان‌ ماه جاری از ساعت 19 با مداحی حاج صادق آهنگران، در مصلی بزرگ امام‌خمینی(ره) این شهرستان برگزار خواهد شد و مراسم به طور زنده از صدا و سیمای مرکز خوزستان پخش خواهد شد.

حجت‌الاسلام علی قندعلی با تشریح برنامه‌های حال و سنت‌های گذشته مردمان قوم بختیاری و شهرستان ایذه تصریح کرد: قوم بختیاری و به‌ویژه عشایر بختیاری از دیر باز ارادت زیادی به خاندان اهل‌ بیت(ع) عصمت و طهارت(ع) داشته‌اند و نام و ذکر اهل بیت(ع) در زندگی ساده و بی‌آلایش آنان همواره‌ ساری و جاری بوده است، تا آنجا که مردان قوم به احترام شأن عزای سید‌الشهداء از هرگونه اصلاح و پوششی که نشانه شادی باشد خودداری می‌کردند.

وی ادامه داد: از روزگار قدیم با وجود نبود هیچ‌گونه رسانه‌ای، مردم عشایری و روستایی همچون همه‌ شیعیان جهان با فرارسیدن ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان آماده برپایی مراسم‌های عزاداری می‌شدند.

این کارشناس مذهبی اضافه کرد: بختیاری‌ها در این‌ ماه به صورت ویژه خیمه عزا برپا می‌کنند و بسیاری از آیین‌های خاص را در دهه محرم انجام می‌دهند که در روزهای تاسوعا و عاشورا نمود ویژه و منحصر به‌فردی دارند.

*در دست داشتن «علم‌ها» و برپایی «کتل»

وی ادامه داد: در این نوع عزاداری مطلبی که بیش از همه چیز به چشم می‌خورد وجود یک هم‌بستگی اساسی بین تیره‌ها و طوایف قوم بختیاری است که همگی به‌صورت منسجم و یک‌صدا با در دست داشتن «علم‌ها» و برپایی «کتل» به سمت امامزادگان و قبور مؤمنان به راه می‌افتند و در نهایت این موج عظیم، در یک محل تلاقی به‌ هم می‌پیوندند و صحنه‌ای عظیم و باشکوه از اتحاد و یکدلی به‌وجود می‌آورد که این موضوع مهمترین فلسفه عزدارای در عاشورا در کلام امام خمینی(ره) است.

قندعلی خاطرنشان کرد: «علم‌ها» نمادی بسیار زیبا از دلاورمردی قمر منیر بنی‌هاشم حضرت ابوالفضل‌‌العباس(ع) است که همه‌ اعضای عشیره از مرد و زن، تکه پارچه‌ای را به نشانه ارادت علاقه و همچنین شرکت در ماتم حسینی، به یاد ابوالفضل‌ العباس(ع) به تیرکی چوبی وصل می‌کنند، بالای این تیرک زنگوله‌ای وصل می‌شود که نشان از زنگ کاروان ابی‌عبدالله(ع) دارد و پس از تکمیل توسط ریش‌سفید قوم به قدرتمندترین جوان قبیله تحویل شده که وی و سایر جوانان وظیفه حمل علم را در پیشانی دسته عزاداری بر عهده خواهند داشت.

وی با بیان اینکه «کتل» نیز یکی از آیین‌های مهم عشایر در دهه محرم است که در روز عاشورا برپا می‌شود، گفت: «کتل» تشکیل یافته از چندین پارچه قیمتی و تزئینی، قبا، عبا و یک تفنگ است که به‌صورت وارونه بر روی زین «زیباترین مادیان» عشیره آویزان می‌شود.

(اصطلاحا نگون فنگ «وارونه گذاشتن تفنگ» در بین عشایر نشانه غم و ماتم در جنگ‌ها است و اصل تهیه و تدارک کتل را در زبان محلی بختیاری «وارازنیدن کتل» می‌گویند که نشانه‌ عزا و احترام به مرکب خونین "ذوالجناح" حضرت اباعبدالله‌ الحسین(ع) است).

*نوحه «حسن حسین»

این روحانی در ادامه عنوان کرد: خواندن نوحه‌های عزاداری در این ایام، یکی از آیین‌های مهم قوم بختیاری در برپایی مجالس محرم است که نوحه «حسن حسین» در این بین معروف‌ترین و متداول‌ترین نوحه به شمار می‌رود.

رئیس اداره تبلیغات اسلامی ایذه اضافه کرد: نوحه «حسن حسین» دو ضرب بوده اما عمق ارادت این مردم به سیدالشهداء آن‌قدر زیاد است که در این مصیبت و نوع بر سر و سینه زدن «نظم دو ضرب» از بین رفته و جایگاه خود را به ارادت واقعی قلبی می‌دهد که افراد سینه‌زن با تمام وجود و همان‌گونه که در عزای عزیزان‌شان عزاداری می‌کنند، بر سر و سینه می‌زنند و می‌توان گفت، این خصیصه یکی از عجیب‌ترین و صادقانه‌ترین خصوصیات عزاداران بختیاری در ماه محرم است.

قندعلی افزود: در ایام محرم این نوحه‌ها آنقدر با جان و روح مردم عجین می‌شود که مادران نیز برای فزرندان خردسال خود نوحه «لالایی اصغر» می‌‌خوانند.

وی بیان کرد: این نوحه به‌یاد کودک 6 ماهه اباعبدالله برای فرزندان در گهواره خوانده می‌شود که عموما با زبان و گویش محلی ادا شده و عمق ارادت و باور مردم به خاندان اباعبدالله را در همه سطوح به وضوح و روشنی نشان می‌دهد و این واقعیت را بازگو می‌کند.

من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم/ روز اول که آمدم دستور تا آخر گرفتم...

*قربانی کردن جلوی دسته‌ها و علم‌ها

این کارشناس مذهبی تصریح کرد: قربانی کردن جلوی دسته‌ها و علم‌ها، آش نذری و پخت حلوا از دیگر برنامه‌هایی است که بانوان بنا به رسم چندین ساله و به منظور پذیرایی از عزاداران انجام می‌دهند و ثواب صرف آن را به روح سید‌الشهداء(ع) و یاران با وفای آن حضرت و ارواح مؤمنین و مؤمنات هدیه می‌کنند.

گهواره (تهده) در عاشورا

معمولا در اجرای مراسم‌ها این ‌ماه، با حرکت دسته‌‌های به سمت مکان‌های متبرکه و زیارت اهل قبور، بهترین نوحه‌ها که به نحوی منتخب نواهای هر یک از هیئت‌ها است در محل تلاقی چند هیئت عزاداری، توسط مداح اول هیئت برای ایجاد شور بیشتر در میان عزاداران دسته خود خوانده می‌شود.

منبع: خبرگزاری فارس 

در منابع مختلف تاریخی در میان اسامی 72 تن از یاران باوفای حضرت‌اباعبدالله(ع) که در صحرای کربلا به‌شهادت رسیدند، نامی از یک فرد ایرانی به چشم می‌خورد. فردی‌که پابه‌پای امام‌حسین(ع) جنگید و در نهایت سر بر بالین امام نهاد و به مقام عظمای شهادت نائل آمد. منابع موجود گویای این مسئله است که این شهید ایرانی، از منطقهٔ دیلم قزوین بوده است که در ماجرای فتح ایران توسط سپاه اسلام، به اسارت گرفته شد. در رابطه با این شهید بزرگ، با محمدحسن سلیمانی، روزنامه‌نگار، پژوهشگر تاریخی و قزوین‌پژوه به گفت‌وگو نشستیم.

منابعی که از شهید ایرانی حاضر در کربلا نام برده‌اند

سلیمانی در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس در قزوین می‌گوید: در منابع تاریخی متعدد، زمانی‌که می‌خواهند اسامی شهدای واقعهٔ کربلا را ذکر کنند، ردی از یک نام مشاهده می‌شود که با عناوین و اسامی مختلف به او اشاره شده است. این فرد که از او تحت نام‌های اسلم دیلمی قزوینی، اسلم‌بن‌عمر ترکی، اسلم‌بن‌عمر ترکی قزوینی، اسلم‌بن‌عمر دیلمی قزوینی و اسامی مشابه یاد می‌شود، تنها ایرانی شهید واقعهٔ کربلا است. در منابع متعددی این اسم یا اسامی مشابه یا نام‌هایی که دلالت بر ایرانی بودن این فرد دارد، ذکر شده است. از جملهٔ این منابع می‌توان به المناقب، لسان‌العرب، اعیان‌الشیعه، ذخیره‌الدارین ‌فیما یتعلق‌ بمصائب‌الحسین(ع)، ابصار العین فی انصار الحسین(ع)، وسیله‌الدارین فی انصار الحسین(َع)، الحدایق‌الوردیه، ناسخ التواریخ، تنقیح‌المقال، بحارالانوار، نفس‌المهموم و منتهی‌الامال اشاره کرد.

چگونه داستان زندگی اسلم به حادثهٔ کربلا گره خورد

سلیمانی در رابطه با این‌که چگونه پای اسلم به حادثهٔ کربلا باز شد، اظهار می‌کند: این‌که چگونه پای اسلم‌بن‌دیلمی قزوینی به کربلا باز شده و چگونه در واقعهٔ خون‌بار کربلا حضور داشته است، سؤالی است که احتمالاً در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد. پس از فتح ایران به‌وسیلهٔ سپاه اسلام در سال‌های 25 الی 30 هجری‌قمری، بسیاری از مردان ایرانی که در جنگ با اعراب حضور داشتند به اسارت گرفته شده و به مقر یا پادگانی که بعدها تبدیل به کوفه شد، انتقال داده شدند. در واقع در آن‌زمان شهر کوفه پادگانی بوده که با هدف نزدیکی به خط مرزی ایران تشکیل شده بود و به مرور زمان اطراف آن خانه‌هایی ایجاد شد و این مکان تبدیل به شهری شد که امروز ما از آن تحت ‌عنوان کوفه یاد می‌کنیم.

این پژوهشگر تاریخی می‌گوید: سپاه اسلام پس از جنگ، اسرای ایرانی را به پادگان کوفه منتقل کردند و بعدها در آن‌جا این اسرا به‌عنوان برده و غلام فروخته شدند. البته در منابع تاریخی چیزی در دسترس نیست تا مشخص کند که اسلم دیلمی قزوینی در کوفه یا مدینه خریداری شده باشد، اما قاعدتاً اسلم از جمله اسرایی بوده که پس از اسارت به سرزمین‌های عراق امروزی یا عربستان منتقل شده و بعدها به‌عنوان برده فروخته شده است. آیت‌الله عبدالله مامقانی از دانشمندان بزرگ علم رجال در شیعه، در مورد اسلم دیلمی قزوینی می‌گوید که امام‌حسین(ع) پس از شهادت امام‌حسن(ع)، این غلام را خریداری کرده و به فرزند خود، علی‌بن‌الحسین(ع)، بخشید. برخی منابع نیز ذکر می‌کنند که اسلم توسط امام‌حسین(ع) خریداری و آزاد شد و این غلام علی‌رغم این‌که آزاد شده بود، به امام‌حسین(ع) وفادار ماند و بعدها در واقعهٔ کربلا در رکاب حضرت جنگید و به شهادت رسید.

سلیمانی ادامه می‌دهد: منابع مختلف راجع به این‌که این غلام توسط چه کسی آزاد شده سخنان متعددی گفته‌اند. برای مثال شهرآشوب که از مورخان بزرگ اسلام است، در بیان جزئیات واقعهٔ کربلا می‌گوید که غلام ترکی به میدان جنگ در کربلا رفت، (البته مشخص نیست این غلام همان اسلم است یا خیر)، اما به‌نظر می‌رسد غلامی که در واقعهٔ کربلا به صحنهٔ کارزار رفت و شهید شد همین اسلم دیلمی قزوینی است. برخی نیز می‌گویند این غلام متعلق به حربن‌یزید ریاحی بوده است. در یادداشت‌های علامه مجلسی نیز موجود است که این غلام ترک پس از افتادن به زمین تنها کسی بود که امام‌حسین(ع) پس از قصهٔ جان‌سوز حضرت‌علی‌اکبر(ع) به بالینش شتافت و سرش را به بالین گرفت و این غلام با لبخند چشم‌هایش را بست و شهید شد.

شهید قزوینی حاضر در کربلا، کاتب و شاعر بود

این پژوهشگر تاریخی می‌گوید: عبدالحسین ‌شهیدی قزوینی، قرآن‌پژوه و پژوهشگر دایره‌المعارف تشیع، از پژوهشگران برجسته‌ای است که در جلد دوم کتاب دایره‌المعارف شیعه که در سال 83 منتشر شد، در ذکر اسامی واقعهٔ کربلا صریحاً از اسلم دیلمی قزوینی به‌عنوان شهید روز عاشورا ذکر می‌کند. این فرد که ما بر اساس منابع متعدد وی را ایرانی و مشخصاً متعلق به منطقهٔ دیلم قزوین می‌دانیم، جزو کاتبان امام‌حسین(ع) بوده است. به این معنا اسلم‌بن‌دیلم قزوینی مواردی را که امام‌حسین(ع) مدنظر داشته تا در نامه‌های خود بنویسد و نکاتی را که قصد داشته ثبت و ضبط کند، برای ایشان می‌نوشته است. اسلم به 3 زبان فارسی، عربی و ترکی مسلط بوده است. ضمن این‌که گفته می‌شود این فرد شاعر بوده و وقتی به میدان رفت رجزی را خواند که برخی منابع از جمله سماوی این رجز را به اسلم نسبت داده‌اند. آن رجز به این‌صورت است: امیری حسین و نعم‌الامیر، سرور فؤاد البشیر النذیر. معنای این بیت چنین است: فرماندهٔ من حسین است و چه خوب فرماندهی است، همانا او مایهٔ شادمانی قلب رسول‌خدا(ص) است. این رجز یا شعر که در عصر حاضر و مخصوصاً مصراع نخست آن در این ایام فراوان استفاده می‌شود، به اسلم نسبت داده شده است و جزو زیباترین و تصویری‌ترین رجزها در کربلا است. وی ادامه می‌دهد: در یکی از منابع تاریخی از این ایرانی شهید، تحت عنوان غلامی ترک به‌نام ژون(جون) اسم برده‌اند که ژون یک نام ایرانی است، ولی به هر حال در آن مقطع در سرزمین ایران همه فارس‌زبان بوده‌اند. این شهید جزو 72 شهید واقعهٔ کربلا است که در روز عاشورا به شهادت رسید.

اسلم قزوینی فردی میانسال بوده است

سلیمانی می‌گوید: در رابطه با سن شهید قزوینی حاضر در واقعهٔ کربلا در منابع مختلف چیزی ذکر نشده است، ولی با توجه به این‌که زمان فتح ایران بین سال‌های 25 تا 30 هجری‌قمری و زمان واقعهٔ کربلا سال 61 هجری‌قمری بوده داده است و فاصلهٔ حدود 35 ساله بین این دو واقعهٔ تاریخی، اگر در نظر بگیریم که این فرد در زمان فتح ایران 20-25 ساله بوده است، می‌توان به‌طور تقریبی گفت که این شهید در زمان واقعهٔ کربلا میانسال بوده است و در سنین نزدیک به ۶۰ سالگی به مقام شهادت نائل آمده است.

به گزارش خبر روز ؛ سردار ایرج کاکاوند، رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر فراجا اظهار کرد: همراه داشتن قرص‌های "استامینوفن کدئین‌دار"، "دیازپام"، "فلورازپام"، "ترامادول"، "متادون" و "بوپرنورفین (b۲) "، و همچنین دارو‌های بیماری صرع و سرطان که به‌نوعی از مواد مخدر تشکیل شده است براساس قوانین داخلی کشور عراق جرم محسوب می‌شود.

وی افزود: درصورت کشف هر کدام از این دارو‌ها ضمن ممانعت از ادامه سفر زائر، برای وی پرونده قضایی تشکیل می‌شود و به مراجع قضایی عراق معرفی خواهد شد.

رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر فراجا گفت: به‌دلیل سهولت و سرعت بخشیدن در امر بازرسی نیاز است زائرینی که احتیاج به مصرف دارو‌های خاص دارند مراتب را قبل از حضور در مرز‌های زمینی و هوایی با پزشک حج و زیارت هماهنگ کنند و تأییدیه مربوطه را به‌همراه داشته باشند.

کاکاوند خاطرنشان کرد: البته به‌همراه داشتن این دارو‌ها در هر بازه زمانی در کشور عراق ممنوع است، اما تأکید ما بر زمان اربعین است که زائران بیشتری به عتبات عالیات می‌روند.

دادگاه کیفری یک استان تهران با صدور یک آگهی عمومی، اعلام کرد بر اساس پرونده تشکیل شده در این دادگاه قرار است ۱۰۴ نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق معروف به منافقین به عنوان متهم محاکمه شوند.

به گزارش خبر روز ؛ بر اساس اعلام مرکز رسانه قوه قضائیه دادگاه کیفری یک استان تهران با انتشار یک آگهی عمومی که در روزنامه‌های کثیر الانتشار منتشر شده، از اعضای متواری سازمان مجاهدین خلق معروف به منافقین خواست وکیل قانونی خود را به این دادگاه معرفی کنند تا در فرآیند رسیدگی به پرونده‌ای که برای آن‌ها تشکیل گردیده از این افراد دفاع نمایند.

در آگهی عمومی که از سوی این دادگاه صادر شده است، آمده: 

«نظر به اینکه بر اساس کیفر خواست شماره ۱۴۰۲۶۸۴۳۰۰۰۰۳۷۳۶۰۷ مورخ ۱۸ تیرماه ۱۴۰۲ صادره از سوی دادسرای عمومی و انقلاب تهران ارجاعی به دادگاه کیفری یک استان تهران، نسبت به اشخاص مطابق فهرست پیوست، تقاضای کیفر گردیده و با عنایت به عدم دسترسی و متواری بودن متهمان با لحاظ معلوم نبودن محل اقامت آن‌ها و اینکه اقدامات دادسرای تعقیب کننده جرم، منتج به دستیابی به متهمان و همچنین ابلاغ به آنان به نحو دیگر نشده است و با توجه به ضرورت معرفی وکیل از ناحیه نامبردگان برای دفاع از اتهامات انتسابی، مستندا به ماده ۳۸۴ از قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و با امعان نظر به ماده ۱۷۴ از قانون مورد اشاره، به موجب این آگهی به اشخاص مذکور ابلاغ می‌گردد تا ظرف مهلت یک ماه از تاریخ نشر این آگهی نسبت به معرفی وکیل قانونی به این دادگاه اقدام نمایند در غیر این صورت مطابق قانون، تصمیم مقتضی اتخاذ خواهد گردید».

اسامی متهمین حاضر در این پرونده که از آن‌ها خواسته شده وکیلی را به دادگاه معرفی کنند عبارت است از: 

تشکیلات موسوم به مجاهدین خلق (معروف به گروهک منافقین) – مسعود رجوی - مریم قجر عضدانلو (معروف به مریم رجوی) – مهدی ابریشمچی – زهره اخیانی – فهیمه اروانی - مهدی براعی – مژگان پارسیایی- زهرا مریخی آهنگر کلایی – محمد علی توحیدی خانیکی – علی خدایی صفت – مهدی خدایی صفت – عباسعلی داوری فیضی پور آذر – سید مجید سید المحدثین – صدیقه حسینی – محمد طریقت منفرد – مهوش سپهری – قدسی خرازیان – مهناز سلیمانیان – محسن سیاه کلاه – مریم فضل مشهدی – بهشته شادرو – ژیلا دیهیم – ابوالقاسم رضایی – حمیرا حجتی امامی – محمود عطایی کاریزی – گلنار جواهری ساعتچی – مهریان حاجی نژاد – مرتضی اسماعیلیان مارنانی – دولت نوروزی منجیلی – زهرا بخشایی- محمد حیاتی – نیکو خائفی اشکذری- عذرا علوی طالقانی – جمیله ابریشم چی – محمود قجر عضدانلو – بدری پورطباخ – محمد جواد قدیری مدرسی – فرهاد الفت – رویا احمدی موسوی – بهزاد نظیری – فرشته یگانه – معصومه بلورچی – یاسر جهان نژادی – فائزه خیاط حصاری محمدی – صالح رجوی – محمد سادات خوانساری – پرنیان سرآمد – حکیمه سعادت نژاد – حمیده شاهرخی امیری – ثریا شهری – پروین صفایی – محمود فخارزاده – عشرت محبت کار – علیرضا معدنچی – عباس میناجی مقدم – حمیدرضا اسحاقی – علیرضا امام جمعه – اسدالله اوسطی – فاطمه آدرسی – مصطفی آسیفی – زهره بنی جمالی – محمود بنی هاشمی – اسدالله بهرامی – علیرضا بهرامی – عزیز اله پاک نژاد- مهرافروز پیکر نگار – مریم حاج خانیان – احمد حنیف نژاد- پرویز خزائی – حسین دادخواه – فاطمه داوران – حسین ربوبی خبوشانی – سپیده ابراهیمی – بیژن رحیمی – آزاده رضایی- هادی روشن روانی- محمد سادات دربندی – فریدون سلیمی – عباس شاکری – سهیلا شعبانی – احمد شکرائی – سهیلا صادق – مهران صادق – طاهره ضیائی – کبری طهماسبی – رقیه عباسی – زهره عطریانفر – مهری علیقلی – مرتضی فخار – سید اسدالله فقیه دزفولی – ایرج فیض بوسجینی- پرویز کریمیان سیچانی – احمد گلپایگانی – فرید ماهوتچی حسینی – مهدی مددی الموسوی – سید محمود احمدی علون آبادی – سید جواد احمدی علون آبادی – اسماعیل مرتضایی- محمود معیری – رقیه ملک محمدی – حسن نظام الملکی – نسرین نظری علی آبادی – علی هادی زاده – الله کرم هوشنگی

دریافت
حجم: 866 کیلوبایت
توضیحات: متن کامل لایحه عفاف و حجاب

🌐🌐🌐🌐🌐🌐🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🌐🌐🌐🌐🌐🌐
بخشی از متن لایحه به شرح زیر است:

باسمه‌ تعالی‌

لایحه‌ حمایت‌ از خانواده‌ از طریق‌ ترویج‌ فرهنگ‌ عفاف‌ و حجاب‌

فصل‌ اول‌- کلیات‌

ماده‌ ١- خانواده‌، به‌ عنوان‌ کانون‌ اصلی‌ رشد و تعالی‌ انسان‌ و آرامش‌ او اصالت‌ دارد و هر رفتاری که‌ به‌ ترویج‌ برهنگی‌، بی‌‌عفتی‌، بی‌حجابی‌، بدپوششی‌ و اعمال‌ خلاف‌ عفت‌ عمومی‌ که‌ منجر به‌ برهم‌زدن‌ آرامش‌ زن‌ و مرد در خانواده‌، رواج‌ ازدواج‌ دیرهنگام‌، گسترش‌ طلاق‌ و آسیب‌های اجتماعی‌ و زدودن‌ ارزش‌ خانواده‌ می‌شود، نقض‌ بندهای (١) و (٧) اصول‌ سوم‌ و دهم‌ قانون‌ اساسی‌ است‌ و مطابق‌ احکام‌ این‌ قانون‌ و سایر قوانین‌ ممنوع‌ می‌باشد.

ماده‌ ٢- وزارت‌ فرهنگ‌ و ارشاد اسلامی‌ موظف‌ است‌ با همکاری دبیرخانه‌ شورای عالی‌ انقلاب‌ فرهنگی‌ تأثیر اجرای این‌ قانون‌ را رصد و سالانه‌ به‌ مجلس‌ شورای اسلامی‌ گزارش‌ نماید. این‌ گزارش‌ در کمیسیون‌های فرهنگی‌ و قضائی‌ و حقوقی‌ مجلس‌ شورای اسلامی‌ ارزیابی‌ و نتیجه‌ تغییر شاخص‌ وضعیت‌ عفاف‌ و حجاب‌ جهت‌ قرائت‌ به‌ صحن‌ علنی‌ ارسال‌ می‌شود. این‌ حکم‌ مانع‌ از نظارت‌ سازمان‌ بازرسی‌ کل‌ کشور و سایر نهادهای نظارتی‌ مسئول‌ در انجام‌ وظایف‌ قانونی‌ نیست‌.

ماده‌ ٣- ایجاد هماهنگی‌، پیش‌بینی‌ سازوکار لازم‌ و نظارت‌ بر عملکرد دستگاه‌ها و نهادها در اجرای این‌ قانون‌ و مصوبات‌ شورای عالی‌ انقلاب‌ فرهنگی‌ بر عهده‌ وزارت‌ کشور است‌ که‌ با استفاده‌ از همه‌ ظرفیت‌ها و امکانات‌ و منابع‌ و تشکیل‌ ستاد هماهنگی‌ و راهبری اجرای مصوبه‌ عفاف‌ و حجاب‌ اقدام‌ می‌نماید و گزارش‌ آن‌ را به‌صورت‌ سالانه‌ به‌ شورایعالی‌ انقلاب‌فرهنگی‌ و مجلس‌ شورای اسلامی‌ ارائه‌ می‌کند.

تبصره‌- دستگاه‌های اجرایی و نهادهای مذکور در این‌ قانون‌ مکلفند گزارش‌ عملکرد سالانه‌ خود را تا ابتدای مهرماه‌ هر سال‌ به‌ وزارت‌ کشور ارائه‌ دهند. عدم‌ ارائه‌ گزارش‌ یا ارائه‌ گزارش‌ خلاف‌ واقع‌ موجب‌ مجازات‌ مسؤول‌ مستقیم‌ و بالاترین‌ مقام‌ دستگاه‌ مربوط‌ به‌ مجازات‌ مذکور در ماده‌ (٤٧) این‌ قانون‌ می‌شود.

فصل‌ دوم‌- وظایف‌ عمومی‌ دستگاه‌های اجرایی ماده‌ ٤- کلیه‌ دستگاه‌های مذکور در ماده‌ (٢٩) قانون‌ برنامه‌ ششم‌ توسعه‌ اقتصادی، اجتماعی‌ و فرهنگی‌ جمهوری اسلامی‌ ایران‌ مصوب‌ ١٤/١٢/١٣٩٥ و ماده‌ (٥) قانون‌ مدیریت‌ خدمات‌ کشوری مصوب‌ ٨/٧/١٣٨٦ و ماده‌ (٥) قانون‌ محاسبات‌ عمومی‌ کشور مصوب‌ ١/٦/١٣٦٦ و تبصره‌ ماده‌ (٢) قانون‌ دیوان‌ محاسبات‌ کشور مصوب‌ ١١/١١/١٣٦١ مکلفند در دوره‌های آموزش‌ ضمن‌ خدمت‌ کارکنان‌، نسبت‌ به‌ آموزش‌ سبک‌ زندگی‌ اسلامی‌ مبتنی‌ بر تعهد زوجین‌ به‌ یکدیگر و ترویج‌ فرهنگ‌ عفاف‌ و حجاب‌ اقدام‌ کنند.

تبصره‌ ١ - سازمان‌ اداری و استخدامی‌ کشور مکلف‌ است‌ با همکاری مدیریت‌ حوزه‌های علمیه‌، حداکثر ظرف‌ سه‌ ماه‌ پس‌ از لازم‌الاجرا شدن‌ این‌ قانون‌ محتوای آموزشی‌ موضوع‌ این‌ ماده‌ را تهیه‌ کند و حداکثر ظرف‌ یک‌ ماه‌ به‌ تأیید دبیرخانه‌ شورایعالی‌ انقلاب‌فرهنگی‌ برساند.

تبصره‌٢- دستگاه‌های اجرایی موضوع‌ این‌ ماده‌ مکلفند با همکاری سازمان‌ تبلیغات‌ اسلامی‌ برنامه‌هایی‌ جهت‌ تبیین‌ سبک‌ زندگی‌ اسلامی‌ خانواده‌‌محور و فرهنگ‌ عفاف‌ و حجاب‌ با بهره‌گیری از شیوه‌های مناسب‌ هنری و اجرایی‌ برای خانواده‌های کارکنان‌ خود طراحی‌ و برگزار نمایند.

ماده‌ ٥- دستگاه‌های مذکور در این‌ قانون‌ مکلفند ظرف‌ سه‌ ماه‌ پس‌ از لازم‌‌الاجرا شدن‌ این‌ قانون‌ شاخص‌های ارزیابی‌ عملیاتی‌ خود را در چهارچوب‌ اسناد و قوانین‌ بالادستی‌، مطابق‌ با وظایف‌ تخصصی‌ تعیین‌ شده‌ در مصوبات‌ شورایعالی‌ انقلاب‌فرهنگی‌ در عرصه‌ عفاف‌ و حجاب‌ و این‌ قانون‌، تهیه‌ و جهت‌ تأیید به‌ شورای عالی‌ انقلاب‌ فرهنگی‌ ارسال‌ کنند. دستگاه‌های مذکور موظفند برنامه‌ اقدام‌ سالانه‌ خود را در چهارچوب‌ شاخص‌های تأیید شده‌ به‌ ستاد هماهنگی‌ و راهبری اجرای مصوبه‌ عفاف‌ و حجاب‌ در وزارت‌ کشور جهت‌ تصویب‌ و نظارت‌ بر اجرای آن‌ ارائه‌ نمایند.

ماده‌ ٦- مصوبات‌ کارگروه‌ ساماندهی‌ مد و لباس‌ که‌ به‌ تصویب‌ وزرای عضو کارگروه‌ می‌رسد در راستای اجرای این‌ قانون‌ برای کلیه‌ دستگاه‌های اجرایی موضوع‌ ماده‌(٤) این‌ قانون‌ لازم‌الاجراست‌.

تبصره‌- کارگروه‌ ساماندهی‌ مد و لباس‌ موظف‌ است‌ براساس‌ معیارهای مصوب‌ شورای فرهنگ‌ عمومی‌، دستورالعمل‌ طراحی‌، تولید و عرضه‌ لباس‌ و استانداردهای واردات‌ لباس‌ متناسب‌ با «سبک‌ زندگی‌ اسلامی‌ خانواده‌محور و فرهنگ‌ عفاف‌ و حجاب‌» را سالانه‌ به‌ دستگاه‌های اجرایی‌ و کلیه‌ صنوف‌ و صنایع‌ مرتبط‌ ابلاغ‌ نماید.

ماده‌ ٧- اقلام‌ مرتبط‌ با عفاف‌ و حجاب‌ و ملزومات‌ آن‌ کالای فرهنگی‌ محسوب‌ می‌شود و وزارتخانه‌های امور اقتصادی و دارایی‌، صنایع‌ و معادن‌، بازرگانی‌ و فرهنگ‌ و ارشاد اسلامی‌ و سازمان‌ صدا و سیما موظفند در اعطای مشوق‌ها، تسهیلات‌ و خدمات‌، وضع‌ معافیت‌ها، تخفیف‌‌های تبلیغاتی‌، کاهش‌ هزینه‌ تأمین‌ مواد اولیه‌ تولید، کاهش‌ هزینه‌های گمرگی‌ و ایجاد فرصت‌های مناسب‌ برای عرضه‌ عمومی‌ پوشاک‌ متناسب‌ با «سبک‌ زندگی‌ اسلامی‌ خانواده‌محور و فرهنگ‌ عفاف‌ و حجاب‌» به‌عنوان‌ کالای فرهنگی‌ تعرفه‌‌گذاری و حمایت‌ نماید.

تبصره‌- پوشاکی‌ که‌ دارای شناسه‌ یکپارچه‌ ایرانی‌ (شیما) نباشد مشمول‌ حمایت‌های مندرج‌ در این‌ ماده‌ نمی‌شود.

ماده‌ ٨- وزارت‌ امور خارجه‌ موظف‌ است‌ با همکاری سازمان‌ فرهنگ‌ و ارتباطات‌ اسلامی‌ مقدمات‌ انعقاد پیمان‌ها و تأسیس‌ و تقویت‌ جنبش‌های جهانی‌ برای حفظ‌ و دفاع‌ از کیان‌ خانواده‌ در برابر جریان‌ انحرافات‌ جنسی‌ و اخلاقی‌ در میان‌ کشورهای جهان‌ را فراهم‌ نماید.

فصل‌ سوم‌- تکالیف‌ اختصاصی‌ دستگاه‌های اجرایی

ماده‌ ٩- وزارت‌ فرهنگ‌ و ارشاد اسلامی‌، به‌ منظور تحقق‌ اهداف‌ این‌ قانون‌، مکلف‌ به‌ وظایف‌ زیر است‌:

١- نظام‌ جامع‌ رتبه‌‌بندی محتوای محصولات‌ و تولیدات‌ فرهنگی‌ را بر مبنای تطابق‌ با شاخص‌ها و اولویت‌های محتوایی‌ حوزه‌ عفاف‌ و حجاب‌ مصوب‌ شورای عالی‌ انقلاب‌ فرهنگی‌ ظرف‌ مدت‌ سه‌ ماه‌ پس‌ از لازم‌‌الاجرا شدن‌ این‌ قانون‌ تنظیم‌ و هرگونه‌ حمایت‌ مادی و معنوی و میزان‌ برخورداری از امتیازات‌ و یارانه‌ها را متناسب‌ با نظام‌ جامع‌ رتبه‌‌بندی محتوایی‌ اعمال‌ نماید.

٢- ممنوعیت‌ صدور مجوز و پخش‌ آثار مغایر با شاخص‌ها و اهداف‌ این‌ قانون‌ و سیاست‌های شورای عالی‌ انقلاب‌ فرهنگی‌؛

ماده‌ ١٠- سازمان‌ صدا و سیمای جمهوری اسلامی‌ ایران‌ به‌ منظور تحقق‌ اهداف‌ این‌ قانون‌، مکلف‌ به‌ وظایف‌ زیر است‌:

١- تهیه‌ و پخش‌ برنامه‌های تلویزیونی‌ در جهت‌ معرفی‌ و ترویج‌ نمادها و الگوهای سبک‌ زندگی‌ اسلامی‌ خانواده‌محور و فرهنگ‌ عفاف‌ و حجاب‌ با تأکید بر مخاطبین‌ کودک‌ و نوجوان‌ و پرهیز از ترویج‌ الگوهای فردگرایانه‌ و ضد خانواده‌ در پخش‌ برنامه‌های سیما

٢- آگاه‌سازی و روشنگری درباره‌ جریان‌هایی‌ که‌ علیه‌ بنیان‌ خانواده‌ فعال‌ بوده‌ یا فردگرایی‌، برهنگی‌، هرزه‌نگاری، همجنس‌بازی یا سایر مفاسد مخل‌ بنیان‌ خانواده‌ را ترویج‌ می‌کنند.

٣- پخش‌ رایگان‌ برنامه‌های تخصصی‌ تهیه‌ شده‌ توسط‌ دستگاه‌های اجرایی و نهادهای غیردولتی‌ و سایر اشخاص‌ حقیقی‌ یا حقوقی‌ فعال‌ در عرصه‌ عفاف‌ و حجاب‌ مطابق‌ استانداردهای تولید و پخش‌ سازمان‌ صدا و سیما

٤- ترغیب‌ و تشویق‌ هنرمندان‌ و تولیدکنندگان‌ آثار فرهنگی‌ فاخر به‌منظور ارائه‌ راهکارهای بدیع‌ و جذاب‌ در راستای تعمیق‌ و توسعه‌ فرهنگ‌ عفاف‌ و حجاب‌

مدیر روابط عمومی باشگاه ذوب‌آهن حادثه دلخراش تصادف ۴ بازیکن فوتبال تیم ب زیر ۱۸ باشگاه تایید کرده و گفت: متاسفانه در اثر این حادثه دلخراش "علی بخشی" فوت و ۳ نفر دیگر مصدوم شدند.

رسول پورپیرعلی  پیرامون حادثه تصادف دلخراش 4 بازیکن فوتبال تیم زیر 18 سال ذوب‌آهن، اظهار داشت: متاسفانه روز گذشته 4 بازیکن تیم ب (تیم استانی) زیر 18 سال ما پس از اتمام تمرین در نزدیکی فلاورجان دچار حادثه تصادف می‌شوند که متاسفانه بر اثر این حادثه "علی بخشی" جان خودش را از دست می‌دهد و 3 نفر دیگر مصدوم می‌شوند.

وی در مورد وضعیت فعلی سایر مصدومان حادثه گفت: خوشبختانه 2 نفر از مصدومان حادثه شرایط خوبی دارند و جراحت آنها شدید نیست و گویا یکی از آنها نیز از بیمارستان مرخص شده، اما یکی دیگر از مصدومان جراحت شدیدی دارد و به کما رفته است، البته پزشکان اعلام کردند که وضعیت ایشان پایدار است و فعلا در بیمارستان امام خمینی شهرستان فلاورجان بستری است.

مدیر روابط عمومی باشگاه ذوب‌آهن خاطرنشان کرد: این حادثه تصادف حوالی ساعت 20 روز گذشته رخ داده، تمرین تیم راس ساعت 18 به اتمام رسیده و این 4 نفر به دنبال انجام امور شخصی خود در فولادشهر بودند که متاسفانه در مسیر برگشت دچار حادثه دلخراش تصادف می‌شوند و در اثر حادثه یکی از بازیکنان جوان‌مان فوت می‌کند.

گفته می‌شود انفجار کپسول گاز و مولد برق عامل آتش‌سوزی بوده و چند زائر نیز مصدوم شده‌اند.

همزمان با تداوم حضور زائران و خیل عظیم موکب های حسینی در روز عاشورا، آتش سوزی در نزدیکی حرم امام حسین (ع) در شهر مقدس کربلا رخ داد.

به گزارش رسانه‌های عراقی، امروز جمعه (۲۸ ژوئیه ۲۰۲۳) میلیون‌ها زائر عراقی، عرب و مسلمان از سایر کشورها به مناسبت سالروز شهادت امام حسین علیه السلام روز عاشورا را گرامی داشتند.

گفته می‌شود انفجار کپسول گاز و مولد برق عامل آتش‌سوزی بوده است.

به گزارش شفق نیوز، وزارت کشور عراق اعلام کرد: با حضور وزیر کشور، تیم‌های پدافند غیرنظامی و دستگاه‌های پشتیبانی عملیات اطفای حادثه آتش‌سوزی که در مغازه‌های پارچه فروشی در نزدیکی حرم امام حسین (ع) رخ داد، در حال انجام است.

آنچه از صدای انفجار شنیده می شود، ناشی از انفجار مخازن سوخت در نزدیکی محل است. آتش سوزی به دلیل دمای بالای هوا رخ داده و هیچ اقدام تروریستی مانند انفجار یا حملات دیگر رخ نداده است.

 در حال تکمیل........

تلاش کودکان سیستانی برای برافراشتن علم امام حسین (ع)

امام حسین (ع) براى پیش گیرى از نبرد و خون ریزى نیروهاى دو طرف تلاش زیادى به عمل آورد و از هر راه ممکن مى خواست از کشتار مسلمانان جلوگیرى نماید و خون کسى بر زمین نریزد.

قبل از شهادت امام حسین علیه‌السلام

تنظیم سپاه:

امام حسین (ع) پس از نماز صبح، سپاه خویش را که متشکل از ۳۲ تن سواره و ۴۰ تن پیاده بودند، به سه دسته تقسیم کرد؛ دسته اول را در بخش میمنه، دسته دوم را در بخش میسره و دسته اى را میان آن دو قرار داد. فرماندهى بخش میمنه را به «زهیر بن قین» و فرماندهى بخش میسره را به «حبیب بن مظاهر» واگذار کرد و خود در وسط دو سپاه مستقر شد و بیرق سپاه را به برادرش عباس بن على (ع) سپرد و خیمه‌ها را در پشت سر قرار داد.

دهم محرم در کربلا چه گذشت؟

عمر بن سعد نیز سپاهیان جنایت پیشه خود را به چند گروه تقسیم کرد و فرماندهى بخش میمنه را به «عمر بن حجاج»، فرماندهى بخش میسره را به «شمر بن ذى الجوشن»، فرماندهى سواره نظام را به «عروه بن قیس» و فرماندهى پیاده نظام را به «شبث بن ربعى» واگذار کرد و بیرق ننگین سپاه خود را به غلامش «درید» سپرد.

دو سپاه در برابر یک دیگر صف آرایى کرده و براى آغاز نبرد سرنوشت ساز، لحظه شمارى مى کردند.

اندرزهاى پیش از نبرد:

امام حسین (ع) براى پیش گیرى از نبرد و خون ریزى نیروهاى دو طرف، تلاش زیادى به عمل آورد و از هر راه ممکن مى خواست از کشتار مسلمانان جلوگیرى نماید و خون کسى بر زمین نریزد ولى دشمن که مغرور از کثرت سپاه خود و قلت یاران امام (ع) بود، به هیچ صراطى مستقیم نبود و به هیچ پیشنهادى پاسخ مثبت و کار ساز نمى داند و خواهان تعیین تکلیف از راه نبرد و خون ریزى بود.

امام حسین (ع) در روز عاشورا، برخى از یاران خود را به نزد سپاه دشمن فرستاد تا با آنان گفتگو کرده و با بیان حقایق و واقعیت ها، آنان را از شرارت و جنایت منصرف کنند.

آن حضرت خود نیز بار‌ها براى اندرز سپاه کفر پیشه دشمن پا پیش نهاد و با بیان خطبه هایى روشن گر آنان را به حفظ آرامش و عدم خون ریزى دعوت کرد و از جنگ و مبارزه بازداشت ولى جز تعدادى اندک که از خواب غفلت بیدار شده و حقیقت را دریافتند و به سپاه آن حضرت پیوستند، بقیه آنان در ضلالت و گمراهى خویش باقى مانده و بر آغاز جنگ اصرار مى کردند.

پشیمانى حر بن یزید:

حر بن یزید تمیمى که از فرماندهان جنگاور و دلیر عمر بن سعد بود و در مرحله نخست، راه را بر امام حسین (ع) بست و او را به اجبار و اکراه به کربلا رهسپار گردانید.

حر وقتى بزرگوارى امام حسین (ع) و حقیقت خواهى ایشان را ملاحظه کرد و از سوى دیگر شاهد نیت هاى پلید عمر بن سعد و لشکریان عبیدالله بن زیاد و جنایت‌ها و ستم کارى هاى آنان بود، از خواب غفلت و دنیاطلبى بیدار شد و در خود احساس نگرانى و ندامت نمود.

دگرگونى شگفتى در حر بن یزید به وجود آمد به طورى که یکباره سپاه کفر پیشه عمر بن سعد را ترک و به سوى خیمه گاه امام حسین (ع) رهسپار شد.

حر به نزد امام حسین (ع) رفت و از آن حضرت در خواست عفو و بخشش نمود و از کردار و رفتارهاى پیشین خود اظهار پشیمانى کرد؛ امام حسین (ع) با مهربانى تمام حر بن یزید را پذیرفت و از وى استقبال کرد و با رفتار خود موجب تقویت ایمان حر گردید.

حر وقتى بزرگوارى امام حسین (ع) و حقیقت خواهى ایشان را ملاحظه کرد و از سوى دیگر شاهد نیت هاى پلید عمر بن سعد و لشکریان عبیدالله بن زیاد و جنایت‌ها و ستم کارى هاى آنان بود، از خواب غفلت و دنیاطلبى بیدار شد و در خود احساس نگرانى و ندامت نمود.

حر براى روشنگرى سپاه دشمن به سوى آنان برگشت و با معرفى خود و چگونگى هدایت یافتنش، آنان را به راه خیر و سعادت و پیوستن به سپاه حقیقت جوى امام حسین (ع) دعوت کرد؛ دشمنان که از ملحق شدن حر به امام حسین (ع) بسیار نگران و ملتهب شده بودند وى را سنگباران و تیر باران کرده و از نزدیک شدنش به نیروهاى خود بازداشتند و حر به ناچار به سوى خیمه گاه امام حسین (ع) برگشت.

پیوستن حر به سپاه امام حسین (ع) و سخنرانى وى براى سپاه عمر بن سعد در دفاع از امام، براى عمر بن سعد و دیگر جنگ افروزان دشمن بسیار گران و نگران کننده بود و تاثیر زیادى در نیروهاى دشمن به وجود آورد.

هجوم سراسرى سپاه:

دشمن که از پیوستن حر و چند نفر دیگر به سپاه امام حسین (ع) احساس خطر و ریزش نیرو کرده و ادامه این وضعیت را به زیان خود مى دید، فرمان حمله را صادر کرد.

عمر بن سعد با رها کردن تیرى به سوى سپاهیان امام حسین (ع) جنگ را به طور رسمى آغاز و سپاهیان نگون بخت خود را به نبرد و تهاجم ترغیب و تشویق کرد.

در مدت کم دو سپاه به یکدیگر نزدیک شده و با ابزارهاى جنگى آن روز به نبرد پرداختند در این نبرد، شگفتى تاریخ به وقوع پیوست و معادلات نظامى در هم ریخت؛ نبردی که دفاع یک سپاه کمتر از صد نفر که برخى از آنان را نوجوانان و یا کهن سالان و سالخوردگان تشکیل مى دادند، در برابر یک سپاه چند ده هزار نفرى بود.

این سپاه اندک با دلاورى و دلیرى تمام از حیثیت و موجودیت خویش و اعتقادات و اصول مذهبى و سیاسى خود دفاع و پاسدارى نموده و مغلوب دشمن نشدند.

هر یک از یاران امام حسین (ع) با ده‌ها تن از نیروهاى دشمن به نبرد نابرابر و تن به تن پرداخت ولى هیچ گونه سُستى و تردیدى در آن‌ها دیده نمى شد و این روحیه بالاى رزمى اعتقادى براى دشمن، سنگین و کمر شکن بود؛ یاران امام حسین (ع) با سرافرازى، به شهادت نایل شده و یا با ادامه دلاورى، دشمن را مستاصل و زمین گیر نمودند.

هر یک از یاران امام حسین (ع) با ده‌ها تن از نیروهاى دشمن به نبرد نابرابر و تن به تن پرداخت ولى هیچ گونه سُستى و تردیدى در آن‌ها دیده نمى شد و این روحیه بالاى رزمى اعتقادى براى دشمن، سنگین و کمر شکن بود

تصور دشمن در آغاز بر این بود که سپاه کم عده امام حسین (ع) در لحظات نخستین هجوم سراسرى، نابود شده و از هستى ساقط مى شوند و غائله کربلا به راحتى پایان مى پذیرد ولى پس از درگیر شدن با آنان، تازه فهمیدند که با کوهى استوار از ایمان و عقیده روبرو شدند و از میان بردن آنان، کار آسانى نیست.

یاران امام حسین (ع) از بامداد تا عصر عاشورا نبرد را ادامه داده و تا آخرین قطره هاى خون خود از قیام امام حسین علیه السلام پاسدارى کردند؛ محدث قمى از محمد بن ابى طالب موسوى روایت کرده است که در این نبرد، پنجاه تن از یاران امام حسین (ع) به شهادت رسیدند.

نبرد انفرادى:

دشمن که از نبرد سراسرى و تهاجمى نتیجه اى نگرفته بود، به تدریج به سوى نبرد انفرادى روى آورد؛ زیرا اگر چه سپاه عمر بن سعد جملگى براى نبرد با امام حسین (ع) آمده بودند ولى در میان آنان مردان زیادى بودند که جنگ با فرزند زاده رسول خدا (ص) را روا نداشته و به اکراه و اجبار در سپاه عمر بن سعد قرار گرفته و بودند؛ بدین جهت در کار نبرد عمومى و هجوم سراسرى تعلل نمى ورزیدند و عمر بن سعد را در رسیدن به مقاصد پلیدش ناکام گذاشته بودند.

گفتنى است که رویکرد به نبرد انفرادى، براى سپاه کم تعداد امام حسین (ع) نیز خوش آیند و پسندیده‌تر بود، زیرا در این صورت هر یک از یاران امام (ع) مى توانست با چندین نفر از سپاه بى انگیزه دشمن نبرد کند و دشمن را در موضع انفعالى قرار دهد و همین امر باعث طولانى‌تر شدن مبارزات گردید.

یاران امام حسین (ع) یکى از دیگرى با انگیزه ایمان و اعتقاد، از آن حضرت اجازه رزم گرفته و وارد صحنه مى شدند و سرانجام شرافتمندانه جام شهادت را سر مى کشیدند و تعدادى از یاران امام علیه السلام تا پیش از ظهر عاشورا به همین نحو به شهادت رسیدند.

نماز ظهر عاشورا:

به هنگام ظهر، یکى از یاران امام (ع) به نام «ابوثمامه صیداوى» آن حضرت را متوجه وقت نماز ظهر کرد؛ امام حسین (ع) که به نماز اهمیت ویژه اى مى داد دستور داد که جنگ را متوقف کرده و همگى به نماز پردازند؛ پیشنهاد امام حسین (ع) مورد موافقت دشمن قرار نگرفت و آنان همچنان به نبرد خود ادامه مى دادند.

امام حسین (ع) به ناچار یکطرفه جنگ را متوقف کرد و با یاران اندک خود نماز ظهر را به صورت نماز خوف (نماز ویژه زمان جنگ) به جاى آورد.

یاران آن حضرت دو دسته شده، دسته اى به نماز امام (ع) اقتدا کرده و دسته اى دفاع مى نمودند، اما دشمنان هیچ گونه ترحمى به امام حسین (ع) و نمازگزاران نکرده و با رها کردن تیر، آنان را هدف قرار مى دادند؛ برخى از مدافعان امام حسین (ع)، دشمن را از اطراف نماز گزاران پراکنده کرده و برخى دیگر خود را سپر تیر‌ها قرار داده و مانع رسیدن آن‌ها به وجود امام (ع) مى شدند.

سعید بن عبدالله حنفى، از جمله آنانى بود که خود را سپر امام (ع) قرار داد؛ وى هر تیرى که به جانب امام حسین (ع) مى آمد، خود را سپر آن مى کرد و آن قدر در این راه ایستادگى کرد تا نماز امام (ع) به پایان رسید؛ در آن هنگام به زمین افتاد و به شهادت رسید و علاوه بر زخم شمشیر و نیزه، از بدن این شهید دلاور، تعداد سیزده چوبه تیر یافتند.

شهادت سایر یاران:

پس از نماز، یاران امام حسین (ع) روحیه رزمى تازه اى یافته و به سوى دشمن هجوم آوردند؛ تمام یاران امام (ع) از جمله جوانان برومند بنى هاشم و فرزندان، برادران، برادرزادگان، خواهر زادگان و عموزادگان آن حضرت به جهاد و دفاع پرداخته و به شهادت رسیدند.

نبرد دلاور مردانى، چون زهیر بن قین، نافع بن هلال، مسلم بن عوسجه، حبیب بن مظاهر، حر بن یزید و بریر بن خضیر از میان یاران امام حسین (ع) و شیرمردانى، چون على اکبر (ع)، عباس بن على (ع)، قاسم بن حسین (ع) و عبدالله بن مسلم (ع) از جوانان بنى هاشم به یاد ماندنى و فراموش نشدنى است.

نبرد هر یک از آنان لرزه اى در ارکان سپاه کفر به وجود آورد و شهادت آنان تاثیر شکننده اى در وجود مبارک امام حسین (ع) پدید آورد به طورى که آن حضرت هنگامى که تنها شد و یک تنه با دشمن نبرد مى کرد، به یاد یاران شهید خود مى افتاد و گاهى به سوى آنان نظرى مى افکند و آنان را یارى مى طلبید و مى فرمود: اى عباس، اى على اکبر، اى قاسم، اى زهیر، اى حر کجایید؟

مبارزه و شهادت امام حسین علیه السلام:

امام حسین (ع) پس از آن که همه یاران خود را از دست داد، بانوان عصمت پناه را در خیمه اى گرد آورد و آنان را تسلى و دلدارى داد و به صبر و شکیبایى سفارش نمود و با قلبى شکسته از آنان خداحافظى کرد.

دهم محرم در کربلا چه گذشت؟

آن حضرت، فرزندش امام زین العابدین (ع) را که در بیمارى سختى به سر مى برد جانشین خویش قرار داد و با او نیز وداع کرد و آماده نبرد با دشمن گردید؛ امام حسین (ع) به تنهایى، ساعاتى چند با دشمن مبارزه کرد و به هر طرف حمله مى کرد گروهى را به هلاکت مى رسانید؛ هرگاه براى آن حضرت فرصتى به دست مى آمد، به خیمه‌ها بر مى گشت و با حضور خود، کودکان و زنان بى پناه را تسلى مى داد و بار دیگر با آنان خداحافظى مى کرد.

شاید مقصود آن حضرت از تردد میان خیمه و میدان نبرد، براى آمادگى بیشتر بازماندگانش براى پذیرش شهادت آن حضرت بود؛ در یکى از خداحافظى ها، فرزند شیرخوار خود را جهت سیراب کردنش به سوى دشمن آورد و از آن‌ها تقاضاى آب براى فرزند شیرخوار خود کرد ولى سپاه سنگ دل عمر بن سعد به فرزند شش ماهه او رحم نکرد و با هدف تیر قرار دادنش، وى را در آغوش پدر غرقه به خون کرد.

شمر بن ذى الجوشن، با قساوت تمام به سوى بدن خونین آن حضرت رفت، در حالى که رمقى در بدن شریفش بود، سر مبارکش را از قفا جدا کرد و سر بریده را به خولى اصبحى تحویل داد تا به نزد عمر بن سعد منتقل کند.

امام حسین (ع) بدن غرقه به خون على اصغر (ع) را به خیمه برگرداند و بار دیگر به مبارزه پرداخت؛ آن حضرت زخم هاى فراوانى را در میدان مبارزه متحمل شد، تا آن که بر اثر کثرت جراحات به زمین افتاد؛ در آن حال نیز دشمنان رهایش نکرده و با ابزارهاى گوناگون، از جمله تیر، نیزه، شمشیر و سنگ بر بدنش ضرباتى وارد آوردند و سرانجام، آن حضرت تاب و توان از کف داد و بر خاک گرم کربلا بر زمین افتاد و آماده مهمانى خدا گردید.

شمر بن ذى الجوشن، با قساوت تمام به سوى بدن خونین آن حضرت رفت، در حالى که رمقى در بدن شریفش بود، سر مبارکش را از قفا جدا کرد و سر بریده را به خولى اصبحى تحویل داد تا به نزد عمر بن سعد منتقل کند.

پس از شهادت امام حسین علیه السلام

دشمنان اهل بیت پس از شهادت جان سوز امام حسین علیه السلام و یارانش، دست از جنایات خویش برنداشتند، بلکه در این روز غم آلود جنایت هاى دیگرى مرتکب شدند.

غارت خیمه ها:

سپاه عمر بن سعد به ویژه دسته نابکار شمر پس از شهادت امام حسین (ع) به خیمه هاى آن حضرت یورش برده و خیمه‌ها را غارت کردند و چهارپایان، لباس ها، صندوق ها، اسلحه‌ها و خوراکى‌ها را به یغما بردن؛ آنان حتى حریم اهل بی (ع) را مراعات نکردند و زیور و لباس هاى زنان را از آن‌ها ستاندند، به طورى که زنان اهل بیت به عمر بن سعد پناهنده شده و از شدت جنایت کارى شمر و گروه نابکارش ‍ شکایت کردند و عمر بن سعد به ظاهر دستور داد که از غارت خیمه‌ها دست بردارند.

از حمید بن مسلم روایت شد: به اتفاق شمر بن ذى الجوشن و گروهى از پیادگان، از خیمه‌ها گذشتیم تا به على بن الحسین (ع) رسیدیم که از شدت بیمارى از هوش رفته بود همراهان شمر گفتند: که این بیمار را هم بکشیم؟ من گفتم: سبحان الله چه بى رحم مردمید شما. آیا این کودک ناتوان را هم مى خواهید بکشید؟ همین بیمارى که بر او عارض شده، او را کافى است. به هر طریقى بود آنان را از کشتن على بن الحسین علیه السلام بازداشتم، ولى آن بى رحم‌ها پوستى را که آن حضرت بر آن خفته بود بکشیدند و به یغما بردند.

آتش زدن خیمه ها:

دشمنان پس از غارت خیمه‌ها و به یغما بردن دارایى‌ها و اشیاى موجود بازماندگان، خیمه‌ها را به آتش کشیدند؛ در این هنگام، کودکان و زنان بى سرپرست، از خیمه‌ها بیرون آمده و به بیابان هاى اطراف گریختند.

راوى گفت: پس از غارت خیمه ها، آن‌ها را آتش زدند و بانوان مکرمات با سر و پاى برهنه در حالى که لباس هاى ایشان را ربوده بودند، از خیمه‌ها بیرون ریختند و صدا به شیون و گریه بلند نمودند و در حال خوارى به اسیرى رفتند.

راوى گفت: پس از غارت خیمه ها، آن‌ها را آتش زدند و بانوان مکرمات با سر و پاى برهنه در حالى که لباس هاى ایشان را ربوده بودند، از خیمه‌ها بیرون ریختند و صدا به شیون و گریه بلند نمودند و در حال خوارى به اسیرى رفتند.

تاختن اسب بر پیکر شهیدان:

عمر بن سعد خطاب به سپاه خود گفت: چه کسانى آمادگى تاختن اسب بر کشتگان را دارند؟ ده نفر از آنان اعلام آمادگى کردند که از آن جمله بودند: اسحاق بن حیاة حضرمى، احبش بن مرثد و اسید بن مالک؛ این عده پس از نعل بندى اسبان خویش بر پیکر شهیدان کربلا، از جمله اباعبدالله الحسین (ع) اسب تاختند و پیکرهاى پر از جراحت و بى سر شهیدان را در هم شکستند.

این گروه نابکار وقتى برگشتند، در نزد عبیدالله بن زیاد براى گرفتن جایزه خیانت و جنایت خویش، از کار خود چنین تعریف کردند: نحن رضضنا الصدر بعد الظهر بکل یعبوب شدید الاسر؛ ما کسانیم که بر بدن حسین و یارانش اسب راندیم به حدى که استخوانهاى سینه آنان را در زیر سم ستوران، چون آرد نرم کردیم؛ عبیدالله بن زیاد اعتنایى به آن‌ها نکرد و دستور داد که جایزه اندکى به آن‌ها بدهند.

این عده پس از قیام مختار بن ابى عبیده ثقفى (در سال ۶۶ ه. ق) در کوفه به سزاى اعمالشان رسیدند و به دستور مختار دست و پاى آنان را با میخ هاى آهنین بر زمین کوبیدند و بر بدنشان آن قدر اسب دوانیدند که پیش ‍ از هلاکت شدنشان اعضا و اجزاى بدنشان از هم جدا شد.

ارسال سر مقدس امام حسین علیه السلام به کوفه:

عمر بن سعد در عصر عاشورا براى خوش خدمتى بیش‌تر و اعلام وفادارى به عبیدالله بن زیاد و خاندان بنى امیه، دستور داد سر بریده امام حسین (ع) را با شتاب به کوفه ببرند و عبیدالله بن زیاد را از پایان یافتن غائله کربلا با خبر گردانند.

ماموریت رساندن سر مقدس اباعبدالله الحسین (ع) با خولى بن یزید اصبحى و حمید بن مسلم بود؛ آنان شب به کوفه رسیدند و در آن هنگام دارالاماره نیز بسته بود به همین جهت شب را در خانه خویش گذرانده و بامداد روز یازدهم سر مقدس امام حسین (ع) را نزد عبید الله بردند.

سرهاى دیگر شهیدان را پس از بریدن و شست و شو دادن، میان سرکردگان جنایت کار تقسیم کردند تا نزد عبیدالله برده و پاداش بگیرند و بدین وسیله به وى نزدیک شوند.

تک تک قطرات خونی که دارم می دهم برای کشورم

می جنگم برای کشورم

جانم را می دهم برای کشورم

و اهداء میکنم خونم را برای اعضای کشورم

_________________🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹___________

اگر یک اهدا کننده خون هستید، شما یک فرد قهرمان هستید، جایی که هدیه ای عالی از زندگی خود را دریافت کردید. 

خونی که شما اهدا می کنید به کس دیگری فرصت زندگی داده اید.

یک روز این شخص ممکن است یکی از نزدیکانتان، یک دوست، یک عزیز و یا حتی خود شما باشد.

وعده ما برادران ۴ مرتبه درسال و خواهران ۳ مرتبه در سال است . فصل تابستان ۹ مرداد ماه مصادف با روز اهدا خون در مراکز انتقال خون حاضر میشویم تا با اهدای خون خود یاری بخش بیماران نیازمند باشیم .

این بار با یاد و خاطره خبرنگار شهید محمود صارمی یاری گر بیماران می شویم 

 جهت شادی روح شهدای انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس ، امام خمینی (ره) ، شهدای مدافع سلامت ، شهدای مدافع امنیت ، شهدای مدافع حرم ، شهدای خدمت ، شهدای آتش نشان و تمامی درگذشتگان فاتحه ای قرائت میکنیم .