بسم رب الشهدا 

ایام ماه محرم فرا رسیده ، که امیدواریم همه مسلمانان از فضائل این ماه پر برکت نهایت استفاده را داشته باشند .اما چند نکته آموزنده از ماه محرم و حوادث آن هست که اگر آنها را در نیابیم شاید بتوان گفت چیزیی از محرم دستگیرمان نشده است .

در قبل اسلام یوسف پیامبر که چندیدن برادر داشت توسط برادرانش به چاه انداخته شد که بعدها به عزیزی مصر رسید برادری به تعداد نیست به وفا هست یوسف چندین برادر داشت و حسین (ع) عباس را یکی برادر به چاه انداخت و عباس جان و دست در راه برادر داد.

در صدر اسلام یکی از برترین مردان ،مولا امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب (ع) است که هیچ یک از ما به گرد پای مولا هم نمیرسیم مولا علی را در محراب مسجد فرق شکافتند .

امام حسن مجتبی (ع) کریم اهل بیت توسط نزدیک ترین فرد خانواده اش مسموم شد .

امام حسین (ع) در کل جهان هستی ۷۲ یار بیشتر نداشت .پس از شهادت اهل بیتش را به اسارت بردند و سنگ زدند ، سر شهدا را بر نیزه کردند و...... و تعداد فراوان نامه به سوی حسین بن علی (ع) که دعوت می‌کرد به کوفه امام را روز عاشورا هیچ کدام صدایی نداشت ما که از اهل بیت نه بالا تریم و نه محبوب تر 

مختار در مقابل دیدگان یارانش پس از خیانت و تنها ماندن به شهادت رسید ،شمر جانباز اسلام و جهادگر و رزمنده بود و بارها با پای پیاده به حج رفته بود و حافظ قرآن بود اما با اهل بیت چه ها که نکرد.

سردار اسعد ،رئیسعلی دلواری ، میرزا کوچک خان جنگلی، .......بعد از خیانت های یاران و دوستان به شهادت رسیدند.

پس از انقلاب اسلامی رئیس جمهور ابوالحسن بنی صدر که قسم یاد کرده بود حافظ منافع کشور و انقلاب باشد شد بدترین دشمن انقلاب و کشور که شکر خدا عزل شد خیانت هایی کرد که سقوط خرمشهر و خون های شهدا برای باز پس گیری خونین شهر یکی از آن ها بود

دبیر شورای امنیت ملی جناب آقای کشمیری که شاید قبل آشکار شدن باطنش خیلی ها پشت سرش نماز میخواندن و...... با خودکار بیت المال کار شخصی نمی‌کرد،موقع اذان حتی اگر در خیابان زیر برف و باران بود همان جا نماز میخواند اما به موقعش بمب را زیر پای رئیس جمهور و هیئت دولت قرار داد و گریخت 

 خیلی افرادی که حاج آقا ،حاجی ،دکتر و..... به نافشان می‌بندیم و شاید به تقوا و ایمان آنان باور داشتیم اما پس از آشکار شدن باطنشان با سخنان مثل رفیق من لواسان به اسمم میزنه شما رفیق ندارید به من چه و....... مواجه می‌شویم 

همه ما دوستان داریم که موقع مشکلات هیچ کدام در دسترس نیستند . شاید اگر نیازی به ما نداشته باشند هیچ گاه نام شان را در گوشی و یا درب خانه و..... نمی بینیم 

خیلی وقت ها به این نتیجه رسیده ایم که غیر خدا و خودمان کسی یاور کسی نیست و دست به زانو خود باید بگذاریم و یا علی (ع) بگوییم .

داداشی ، رفیقم ،...... خیلی وقت ها مثل نقل و نبات از زبان بعضی ها سرازیر می‌شود اما در حقیقت چیزیی جز طبل تو خالی نیست.

این مهم ترین درس عاشورا است در کنار درس های معنوی آن حواسمان به اطرافیانمان باشد خودمان و خدای خود تنها کسان زندگی خود هستیم و انتظار از کسی نباید داشته باشیم و به حرف مردم توجه ایی نکنیم .

عزاداری حسین (ع) فقط سینه زنی ، اشک ،لباس مشکی نیست ..........